Որքան էլ վիրավոր լինի մեր հայրենիքը , միևնույն է, ոտքի է կանգնելու. Արտյոմ Վարդանյան

Շնորհավո՛ր տոնդ, ի՛մ Հայաստան:

Սեպտեմբերի 21ը մեր  դարավոր իղձերի,  հայրենիքի հանդեպ մեր  անձնուրաց սիրո  դրսևորումն է: Տարիներ շարունակ մենք բախվել ենք  բազում արհավիրքների, և  այսօր առավել քան երբևէ  վտանգված է մեր սիրասուն, ազատ և անկախ Հայաստանը: Բայց և այսօր ավելի քան երբևէ  ուժեղ է հայի ՝ ազատ, հզոր, երջանիկ ու հպարտ հայրենիք ունենալու կամքը,  ձգտումն ու նպատակը: Ազատ է նա, ով խիզախ է, իսկ մենք մեր խիզախությունն ապացուցել ենք դարերով: Մեր  մեջ մեր պապերի արյունն է հոսում, մեր կապը մեր արմատների հետ  ամուր է, և մենք կառչած ենք մեր հողից, մեր անցյալից. մեր երկրի կանչը մեր հոգում է , որտեղ էլ որ մեզ տանի կյանքի ճանապարհը, որովհետև մենք քաջերի սերունդերն ենք և մենք հպարտ ենք, որ հայ ենք: Անկախությունը  բացարձակ արժեք է  և ամենօրյա աշխատանք, որին պետք է լծվենք բոլորս՝ անկախ մեր հայացքներից և տարակարծությունից: Հենց սա է, որ մեզ դարձնում է մեր հայրենիքի տերը, այն հայրենիքի, որի համար  մեր հայորդիները անմնացորդ նվիրել և նվիրում  են իրենց կյանքը: Եվ մեր կռիվը շարունակվում է աշխարհի հետ, մեզ բախտ հասած  ճակատագրի հետ, բայց մենք հաստատակամ ենք  ազատ և անկախ ապրելու մեր որոշման մեջ, մեր ձգտումն անսասան է:  Որքան էլ վիրավոր լինի մեր հայրենիքը , միևնույն է, ոտքի է կանգնելու,  որովհետև հայն անպարտ է, կա և լինելու է հավերժ՝ ազատ, անկախ, հպարտ  և ամուր կանգնած իր մայր հողին: