1) Երաժշտությունը երեկ, այսօր, վաղը։ Ինչպիսի՞ն են հիմնական տենդենցները կամ կա՞ն արդյոք դրանք։

-Երեկը անցնենք, իսկ այսօր երաժշտության հիմնական տենդենցների մասին խոսելը ինձ հիշեցնում «Սերը ժանտախտի օրերին»։ Համաճարակ, պատերազմներ ու այնուամենայնիվ աշխարհում դեռ կան երաժիշտներ, որ չդավաճանեցին արվեստին, որ ալբոմներ են գրում, համերգներ նվագում, երգում: Թերևս ավելին ասել չեմ կարող … Վաղը… վաղը անհայտ է։

2) Ի՞նչ ես կարծում այս նոր ժամանակների մեջ կարող է հասունանալ մի փուլ, երբ մարդն ի վիճակի լինի ապրել առանց երաժշտության։ 

-Այդ փուլում ենք հիմա, երբ ա՛յն , ինչ հրամցնում են, պրիմիտիվ, մատչելի ու հասարակ անճաշակություն է, որ հայերեն չի ո՛չ նվագը, ո՛չ կատարումը, անգամ հայերեն լեզուն հայերեն չի ու ոչի՛նչ չի թողնում իրենից հետո, բացարձակ ոչինչ… այդ ո՛չ մնայուն, անպատմություն երաժշտությունը անտարբեր, տոլերանտ, անսկզբունք արարածների համար է, անցողիկ է, բայց վնասակար։

Հուրախություն ինձ, կա ազնիվ, լավ երաժշտություն, որ հնչում է անդրգրաունդում՝ այսինքն երևանյան մի-քանի ակումբներում։ Փառք Աստծո գոնե դա կա ու ես չեմ կարող առանց երաժշտության ապրել, ուղղակի չեմ կարող։ Փրկություն է երաժշտությունը , լավ երաժշտությունն էլ սպեղանի։

3) Ինչպե՞ս մարդուն առանց ստիպելու կապել լավ երաժշտության հետ։ Եւ, առհասարակ, լավ երաժշտություն ասվածը արդյո՞ք սուբյեկտիվ ընկալում չէ։

-Հա, իհարկե, երաժշտական ոճի նախնտրությունը սուբյեկտիվ է, բայց որևէ ոճ սիրելու, նախնտրելու համար, նախ պետք է երաժշտություն սիրել, ամբողջ ուղղություններով ու ոճերով։ Ու առանց ստիպելու լավ երաժշտությանը կապվելու համար պետք է միջավայրով ու տրամադրությամբ որոշել, թե ինչ հնչի։ Սկսում ես պատմել երաժիշտների մասին, տարբեր թվերի ալբոմներ լսացնել, սա երկար, բայց աշխատող պրոցես է։ Իրականում կա իմը, շա՛տ իմը, որ ես կարող եմ միայն իմ երամի հետ լսել, մի խոսքով… բարդ է։

4) Ինչպիսի՞ն չպիտի լինի երաժիշտը։ 

-Երաժշտությունը չբացվող դռներ բացելու ունակ է ու միայն հիմար՝ յուր կարողությամբ ինքնաբավ երաժիշտը կանցնի այդ դռների մոտով, առանց նկատելու, որ դրանք բաց են…

Սիրում եմ խելացի երաժիշտներին, թերևս այսքանը։

5) Որտե՞ղ ես քեզ ավելի լավ զգում -նկարների մեջ, թե՞ երգերի։ 

-Արվեստում-երաժշտություն, նկար, ֆիլմ, գիրք, այս ամենը երբ կողքիս են, ես ամբողջական եմ։

6) Ե՞րբ ես երջանիկ լինում։

-Չկա հիմա այդ զգացողությունը, անգամ երբ երջանիկ ես, որ լավ գիրք կարդացիր, լավ համերգի էիր, լավ ֆիլմ դիտեցիր, սիրելիներիդ հետ ես ի վերջո, երջանկությունդ գաղտնի է, թախծոտ, իսկ այդպես չպետք է լինի: Վանդակում պահված երջանկությունը երջանկություն չի ու հիմա հակառակը լինել ուղղակի չի կարող, եթերը խախտված է։

7) Ո՞րն է հայի իսկական երգը։

Ռանչպարի հորովելն է, դաշտում աշխատող մշակի քթի տակ երգածը, որի մեջը համ սեր կա, համ հող, համ Հայրենիք։